Pravila službe Vojske Srbije, kao i zakonski propisi koji regulišu upotrebu sile i vatrenog oružja, su složeni i precizno definisani. Kada je pripadnik Vojske Srbije u civilu, ali na dužnosti, njegova ovlašćenja i obaveze u pogledu upotrebe vatrenog oružja su specifične i zavise od prirode dužnosti, okolnosti i procene neposredne opasnosti.

Pripadnik Vojske Srbije, čak i kada je u civilu, ali na dužnosti, ima pravo i dužnost upotrebe vatrenog oružja ukoliko je to neophodno za zaštitu života civilnog lica od neposredne i ozbiljne opasnosti, pod uslovima propisanim Zakonom o Vojsci Srbije i Pravilnikom o upotrebi sile u Vojsci Srbije. [1] [2]

According to www.iAsk.Ai - Ask AI:

Upotreba vatrenog oružja je uvek krajnja mera i mora biti srazmerna pretnji.

Zakonski okvir i uslovi za nošenje oružja

Nošenje oružja od strane pripadnika Vojske Srbije regulisano je Zakonom o Vojsci Srbije i podzakonskim aktima. Član 105. Zakona o Vojsci Srbije propisuje da pripadnici Vojske Srbije imaju pravo da nose oružje i municiju u skladu sa propisima o naoružanju i vojnoj opremi, kao i da ga upotrebljavaju u skladu sa zakonom i drugim propisima. [1] Kada je pripadnik u civilu, ali na dužnosti, nošenje oružja je dozvoljeno samo ako je to izričito propisano naređenjem ili planom izvršenja zadatka, i to isključivo službenog oružja. [3]

Uslovi za upotrebu vatrenog oružja

Pravilnik o upotrebi sile u Vojsci Srbije detaljno razrađuje uslove pod kojima pripadnici Vojske Srbije mogu upotrebiti vatreno oružje. Član 12. ovog Pravilnika navodi da se vatreno oružje može upotrebiti samo ako se na drugi način ne može odbiti napad kojim se ugrožava život pripadnika Vojske Srbije ili drugog lica, ili ako se ne može sprečiti bekstvo lica koje je uhvaćeno u izvršenju krivičnog dela za koje je propisana kazna zatvora od deset godina ili teža kazna, a koje predstavlja neposrednu opasnost po život ljudi. [2]

Pucanje u vazduh (hicac upozorenja)

Pucanje u vazduh, odnosno hitac upozorenja, je oblik upotrebe vatrenog oružja koji prethodi direktnom gađanju. Pravilnik o upotrebi sile u Vojsci Srbije, u članu 13., predviđa da se hitac upozorenja može ispaliti pre neposredne upotrebe vatrenog oružja, ukoliko okolnosti to dozvoljavaju i ako se time ne ugrožava bezbednost drugih lica. [2] Svrha hica upozorenja je da se napadač odvrati od daljeg delovanja ili da se upozori na nameru upotrebe vatrenog oružja. Međutim, ovaj korak nije obavezan ako bi njegovo izvođenje dovelo do veće opasnosti ili ako je neposredna opasnost takva da zahteva hitnu reakciju.

Pucanje u napadače kao opasnost

Direktno pucanje u napadače, odnosno upotreba vatrenog oružja radi onesposobljavanja, dozvoljeno je samo u situacijama kada je život civilnog lica (ili samog pripadnika Vojske Srbije) neposredno i ozbiljno ugrožen, a svi drugi blaži oblici upotrebe sile su iscrpljeni ili nisu mogući. Član 12. Pravilnika o upotrebi sile u Vojsci Srbije jasno definiše da se vatreno oružje može upotrebiti radi zaštite života ljudi. [2] To znači da pripadnik Vojske Srbije, čak i u civilu na dužnosti, ima pravo da puca u napadače ako je to jedini način da se spreči smrt ili teška telesna povreda civilnog lica koje štiti. Procena opasnosti mora biti objektivna i zasnovana na konkretnim okolnostima. Upotreba oružja mora biti srazmerna pretnji, što znači da se ne sme prekoračiti nužna odbrana. [4]

Odgovornost i posledice

Svaka upotreba vatrenog oružja podleže detaljnoj istrazi i proceni zakonitosti i opravdanosti. Pripadnik Vojske Srbije koji upotrebi vatreno oružje snosi odgovornost za svoje postupke, kako krivičnu tako i disciplinsku, ukoliko se utvrdi da je prekoračio ovlašćenja ili da je upotreba oružja bila neopravdana. [5]

Answer Provided by iAsk.ai – Ask AI.